ป้ายภัคพลฟาร์ม

ป้ายภัคพลฟาร์ม
ภัคพลฟาร์มสุรินทร์

วันอังคารที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2558

ซัวเถาตอนที่สี่

ไปบ้านญาติที่เมืองจีนครั้งแรก
อธิบายที่ตั้งของบ้านก่อน ตั้งอยูที่ตำบลเอี่ยมเต็ง อำเภอเฉ่าหนาน จังหวัดซัวเถาครับ
หลังจากินข้าวเสร็จก็ไปบ้านญาติครับ
เป็นตึกสี่ชั้น สามคูหา ไม่มีชั้นลอย พอถึงก็ขึ้นห้องนอน พบว่าญาติเตรียมห้องให้แล้ว ซึ่งอยู่ชั้นสาม ในห้องนอนประกอบด้วยเตียงสองเตียงมีมุ้งด้วย ตู้เสื้อผ้า โต๊ะเครื่องแป้ง และโต๊ะวางของ มีที่แขวนเสื้อ เฟอร์นิเจอร์ส่วนใหญ่เป็นไม้เนื้อแข็งซะส่วนใหญ่ อาจจะเป็นเพราะข้างซ้ายของบ้านเป็นร้านเฟอร์นิเจอร์ไม้ ด้วยมั้งครับ เลยมีเฟอร์เยอะมา ด้านขวาของบ้านเป็น ร้านขายอุปกรณ์สำหรับโรงงานทอผ้า ห้องน้ำของที่นี่โอเคดีครับมีระบบน้ำร้อนน้ำเย็นแต่ก็อุณหภูมิก็ไม่ได้เป๊ะมาก พอเอาของฝากฝากญาติเสร็จเรียบร้อยก็นั่งเคยกับนิดหน่อยอาบน้ำนอน เป็นอันเสร็จวัน ด้วยการที่เมืองจีนเวลาเร็วกว่าไทยหนึ่งชั่วโมงทำให้เสียเวลานอนไป หนึ่งชั่วโมงฟรีๆ นอนเกือบตีสอง ตื่นประมาณ สิบโมงเช้าแหนะเพราะความเหนื่อยมากในการเดินทางแบบต่อเครื่อง
เช้าวันแรกที่เอี่ยมเต็ง
ตื่นมาก็อาบน้ำแต่งตัว เสร็จแล้วก็ลงไปชั้นสองก็กินข้าว การกินข้าวของคนจีนจะไม่มีน้ำบนโต๊ะนะครับ แปลกมาก ต้องกินให้เสร็จแล้วค่อยไปกินน้ำที่ห้องครัว ข้าวต้มนี้เป็นอาหารหลักของคนจีน รองลงมาก็เป็นข้าวสวยปกติแล้วก็พวกรากบัวต้ม พอกินเสร็จผมก็ไปดูโรงงานเป็นตึกห้าชั้นที่ญาติสร้างเพื่อโรงงาน เพื่อใช้เช่าทำโรงงาน เป็นตึกโรงงานห้าชั้น แล้วก็มีห้องประชุมด้วยในแต่ละชั้น ญาติพาเดินดูด้วยความภูมิใจ คนที่พาเดินดูเป็นลูกชายของอาแปะ
ช่วงบ่ายทีเอี่อมเต็ง
หลังจากดูโรงงานเสร็จ ก็พาไปบ้านเก่า พาไปหาอาม่าเมืองจีน ซึ่งห่างจาก บ้านใหม่ของญาติแค่ประมาณหนึ่งกิโลเท่านั้นเดินก็ถึง ลักษณะของบ้านก็อยู่กันแบบหมู่บ้าน อารมณ์บ้านนอกบ้านเรานี่แหละแต่วัสดุบ้านดีกว่าเท่านั้นเอง ใช้หินทำให้เลยทำให้คงทนอยู่ได้เป็นร้อยปี มีพื้นที่บ้านตรงกลางทำกิจกรรมต่างๆรุ่วมกันระหว่างคนในครอบครัว ห้องนอนก็จะอยู่ในสุดของบ้านติดกับโซนรับแขก แล้วก็มีห้องเก็บของ ห้องครัว และห้องต่างทะลุหากันเกือบหมด พอถึงบ้านก็นั่งฟังพ่อคุยกับอาม่าเมืองจีน เราก็นังฟังอย่างเดียว ถ่ายรูปไปเรื่อย เพราะตั้งใจจะเก็บบรรยากาศในการพบกันครั้งแรกของผม พ่อ และอาม่าเมืองจีน ก็ใช้กล้อง แอ็คชั่นแคม ถ่ายไว้เรื่อย พอสัญญาณเน็ตเร่ิมเข้าที่เข้าทาง ก็ลองโทรวีดีโอคอลกับแมนดู พบว่าสัญญานใช้ได้เลยทีเดียว  แล้วก็นั่งคุยกันต่อ ซักพักแมนก็โทรมาจากบ้านอาม่า แมนไปบ้านอาม่า ก็เลยเป็นครั้งแรกที่อาม่าเมืองไทยได้เห็นหน้าอาม่าเมืองจีน การนั่งคุยก็มีเพื่อนบ้านอาม่านั่งคุยด้วยแล้วก็แซวกันยังกะวัยรุ่นแซวกัน อาม่าเมืองจีนก็พูดว่า "อั๊วเก็กซิมอะ" การคุยวีดีโอคอลก็ใช้เวลาอยู่นานพอสมควร พอคุยได้ซักพัก ก็บ่ายแก่ๆละ ก็เดินไปบ้านใหม่ ไปถึงก็กินข้าวกับอาม่าเมืองจีน ตามสไตล์คนจีนครับ เอะอะเรียกกินข้าว พอตกเย็น หลานๆกลับจากโรงเรียนดื้อมากทั้งสามคน โดนเฉพาะคนโตกับคนกลาง ตามติดเราอย่างเดียวอยากเล่นเกมส์อย่างเดียว เพิ่งมารู้ทริคทีหลังว่าถ้าให้โทรศัพท์ไปเล่นเกมส์เลยก็จะไม่ตามติด และมันติดตรงที่เราต้องใช้มือถือบ้าง หนิสิครับ ก็เลยดึงโทรศัพท์ไว้นานเหมือนนกัน วันนี้ก็ไม่มีไรมาก ตึกดึกก็เข้านอน นอนเร็วหน่อย พรุ่งนี้เช้ามีแพลนจะไปเดินเล่นตลาด

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น